бізун
тлумачэнне слова:
бізун, -а мужчынскі род 1. Плецены з раменных палосак арапнік або вітая з ільну, канапель пуга. Сяргейка забег наперад статку, ляснуў бізуном і працягла, як гэта рабіў дзед Патап, закрычаў: — Куды-ы! Хомчанка, — і што? — Міхась насцеражыўся, і рука яго з бізуном, якім збіраўся сцебануць каня, застыла ў паветры. Сіўцоў. // устарэлае слова, устарэлы выраз Сродак экзекуцыі. Пакараць бізунамі. ▪ Дзе бізуны свісталі, там песні звіняць. З нар. 2. Удар бізуном. Даць дваццаць пяць бізуноў. 3. Сімвал грубай сілы, прымусу. Узнімаюць плугі дзірваны. Ні пана няма, ні слугі, Не гоняць народ бізуны. Купала. ••• Голы як бізун глядзі голы. Зарабіць бізуна глядзі зарабіць. Прасіць бізуна глядзі прасіць. Схапіць бізуна глядзі схапіць. Усыпаць бізуноў глядзі усыпаць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com