рухавік
тлумачэнне слова:
рухавік, -а, мужчынскі род 1. Машына, якая ператварае які-н. від энергіі ў механічную энергію; машына, якая прыводзіць у рух гдто-н. Паравы рухавік. Рэактыўны рухавік. Дызельны рухавік. 2. чаго. Сіла, якая пабуджае да чаго-н., садзейнічае росту, развіццю чаго-н. ••• Рухавік унутранага згарання — рухавік, у якім паліва згарае ўнутры цыліндра пад поршнем.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com