празваніць
тлумачэнне слова:
празваніць, -звашо, -звоніш, -звоніць; закончанае трыванне 1. Утварыць гук звону. 2. што. Звонам апавясціць аб чым-н. У гэты час насценны гадзіннік празваніў палавіну дзесятай... Якімовіч. 3. Званіць некаторы час. Празваніць гадзіну.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com