прабурчаць
тлумачэнне слова:
прабурчаць, -чу, -чыш, -чыць; закончанае трыванне 1. Абазвацца бурчаннем. Сабака прабурчаў. 2. што. размоўнае слова Сярдзіта, невыразна прамармытаць што-н. — Дзецям спаць пара! — незадаволена прабурчала Валя. Шыцік. 3. што і без дапаўнення Бурчаць некаторы час. Прабурчаць увесь дзень.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com