падвучыць
тлумачэнне слова:
падвучыць, -вучу, -вучыш, -вучыць; закончанае трыванне, каго-што. 1. Навучыць нямнога чаму-н. Падвучыць слясарнай справе. // Дапамагчы лепш засвоіць што-н., дадаткова навучыць чаму-н. [Дзяўчынка], мусіць, не паспявала ў школе: кожнае лета да яе прыходзіла настаўніца — падвучыць. Адамчык. Настаўнік збіраўся ў недалёкім часе паехаць у Мікуцічы да сваіх сяброў і стараўся як мага болей падвучыць Ліду. Колас. // Вывучыць лепш. Падвучыць ўрокі. ▪ За час працы ў мылавара дзяўчына яшчэ падвучыла мову. Гурскі. 2. з інфінітыў Падбіць, падгаварыць на што-н. (часцей нядобрае). Падвучыць залезці ў чужы сад. ▪ — Гэты вось, Малец, — .. [Чэсь] тыцнуў рукой у грудзі Даніку, — падвучыў .. [хлопцаў] сабраць грошы... Брыль.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com