ордэр
тлумачэнне слова:
ордэр1, -а, мужчынскі род Пісьмовае распараджэнне; дакумент на атрыманне, на выдачу чаго-н. Расходны ордэр. Ордэр на вобыск. ▪ [Тася:] — Я магу не прыходзіць, мой пакой зоймуць па ордэру. Мікуліч. [Фр. ordre ад лац. ordo — рад, парадак.] ордэр2, -а, мужчынскі род спецыяльны тэрмін Разнавіднасць спалучэння, парадак размяшчэння частак архітэктурных канструкцыі (калон і антаблементу). Грэчаскі ордэр. Карынфскі ордэр.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com