напомніць
тлумачэнне слова:
напомніць, -ню, -ніш, -ніць; закончанае трыванне 1. аб кім-чым, пра каго-што і без дапаўнення Прымусіць успомніць, прывесці на памяць, звярнуць увагу на каго-, што-н. Напомніць аб сваім існаванні. Напомніць пра свае заслугі. ▪ [Сцёпка] напомніў тут словы Леніна аб тым, што і кухарка павінна ўмець кіраваць дзяржавай. Колас. [Шугаеў:] Я хачу табе напомніць, што галоўнага інжынера назначае і знімае міністр. Крапіва. 2. каго-што. Здацца падобным на каго-, што-н., выклікаць успамін пра каго-, што-н.; нагадаць. Прахожы напомніў сябра. Возера напомніла мора. ▪ Твар чалавека напомніў штосьці даўно знаёмае, крануў балючую струнку не то з дзяцінства, не то з юнацтва, і я пачаў пільна сачыць за гэтым чалавекам. Карпюк.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com