надзяўбці
тлумачэнне слова:
надзяўбці, -бу, -беш, -бе; -бём, -надзеўбяце; прошлы час надзёўб, -дзяўбла, -ло; закончанае трыванне, чаго. 1. Дзяўбаючы, наадбіваць чаго-н., раскрышыць што-н. Надзяўбці зямлі. ▪ [Глею] як-ніяк можна было б надзяўбці кіркай ды паціху павыкідаць рыдлёўкай. Быкаў. 2. Нарабіць дзяўбаннем дзірак, адтулін.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com