навучыць
тлумачэнне слова:
навучыць, -вучу, -вучыш, -вучыць; закончанае трыванне, каго, чаму і з інфінітыў 1. Перадаць якія-н. навыкі, веды, уменне рабіць што-н. Навучыць рамяству. Навучыць гуляць у шахматы. ▪ [Аляксей] мяне навучыў чытаць і любіць кнігу. Скрыпка. 2. размоўнае слова Падвучыць, падгаварыць зрабіць што-н. — Хто навучыў вас прадставіць у суд фальшывы план? — грозна спытаў у.. [Рыгора] пракурор. Бажко. 3. Даць параду, указанне. — Барташэвіч, братачка, навучы, як заслужыць [дзявочую ласку]! — не адставаў няпрошаны сведка. Карпюк. [Зарына:] Навучы ты, сасна векавая, Як пакуты мае перажыць... Бачыла. 4. Прымусіць зразумець што-н., пераканаць у чым-н. Жыццё навучыла кіраўніка калгаса правільна ацэньваць абстаноўку. «ЛіМ».
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com