манна
тлумачэнне слова:
манна, -ы, жаночы род 1. Ежа, якая, паводле біблейскага падання, сыпалася з неба яўрэям у час іх вандравання па пустыні. 2. спецыяльны тэрмін Застыўшы сок некаторых раслін, прыгодны для ежы і для лякарства. 3. размоўнае слова Тое, што і манныя крупы (глядзі манны). ••• Манна з неба не сыплецца — дарам нічога не прыходзіцца. Манна нябесная — што-н. нечаканае, дарэмнае. Спадзявацца на манну нябесную глядзі спадзявацца. Чакаць манны нябеснай глядзі чакаць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com