корчыць
тлумачэнне слова:
курчыць і корчыць, -чу, -чыш, -чыць; незакончанае трыванне, каго-што. 1. звычайна безасабовая форма Балюча зводзіць мышцы цела. Яго ўсяго курчыць. ▪ Будзе хвароба іх цела корчыць. Куляшоў. // пераноснае значэнне размоўнае слова Выклікаць вельмі непрыемныя пачуцці. Калі .. [Сцяпан] чуў у хаце слова «млын» — яго адразу пачынала курчыць. Ракітны. 2. Згінаць, падгінаць. Ногі мае босыя, і я ад роснай золкасці, ідучы, курчу на нагах пальцы. Баранавых. 3. (корчыць); каго. размоўнае слова Прыкідвацца кім-н., строіць з сябе каго-н. Уладусь корчыў з сябе шляхціца. Чарнышэвіч. [Арэхаў] быў мацнейшы, больш загартаваны і ўвесь час стараўся корчыць з сябе інтэлігента. Няхай. ••• Лодара корчыць — гуляць, бяздзейнічаць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com