камечыць
тлумачэнне слова:
камячыць, -мячу, -мечыш, -мечыць і камечыць, -чу, -чыш, -чыць; незакончанае трыванне, што. 1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага. Камячыць шарыкі з паперы. ▪ Іван сядзеў на ложку, камечыў у зубах папяросу. Грахоўскі. 2. Сціскаць у камяк, мяць (звычайна пры хваляванні, перажыванні). Коля сядзеў, вінавата, нізка апусціўшы галаву, і камячыў шапку. Карпюк. // Націскаючы на што-н., рабіць няроўным, мятым. Камячыць сукенку.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com