каза
тлумачэнне слова:
каза, -ы; множны лік козы (з лічэбнік 2, 3, 4 казы), коз; жаночы род 1. Невялікая парнакапытная жвачная жывёліна (свойская і дзікая) сямейства пустарогіх; самка казла. Дзікая каза. Каза з казлянятамі. ▪ У Самабыля ёсць розная жыўнасць: куры, трое парасят, дзве казы і трусы. Колас. 2. размоўнае слова Двухметровая драўляная мерка ў форме разнятага цыркуля для абмервання зямельных участкаў; сажань. Варанецкі ішоў, лёгка ўскідваючы доўгія ножкі «казы» — вялікага драўлянага цыркуля. Дуброўскі. Максім узяў ад Дзяніса «казу» і пачаў перамяраць. Капусцін. 3. устарэлае слова, устарэлы выраз Заплечныя насілкі для пераносу цэглы на будаўніцтве. Паложаць чалавеку дзесяць цаглін на «казу», прыгнецца ён, каб трывалей ляжала прылада на плячах з грузамі. Пальчэўскі. Па хісткіх рыпучых лесвіцах, на вышыню дзесятага паверха насілі муляры цэглу на «казе». «ЛіМ». 4. Даўнейшы беларускі калядны абрад. ••• Ангорская каза — каштоўная шэрсная парода коз з паўтонкай моцнай белай шэрсцю. Абадраць як сідараву казу глядзі абадраць. Адстаўной казы барабаншчык глядзі барабаншчык. Дзе і Макар коз не пасе глядзі дзе. Козамі сена травіць глядзі травіць. Лупіць як сідараву казу глядзі лупіць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com