злодзей
тлумачэнне слова:
злодзей, -я; множны лік зладзеі (з лічэбнік 2, 3, 4 злодзеі), зладзеяў; мужчынскі род 1. Той, хто крадзе, робіць кражу. Злавіць злодзея. Пільнаваць злодзея. ▪ Як яму кепска ні жылося, а ён ніколі ў жыцці не быў злодзеем. Бядуля. 2. Ужываецца як лаянкавае слова. — Ты што ж гэта, злодзей ты, зневажаеш старэйшых, — ціха з прыціскам і крыху нараспеў прыгаварвае Цімохаў бацька і круціць сына за вуха. Колас. ••• Кішэнны злодзей — той, хто крадзе з кішэняў. На злодзеі шапка гарыць глядзі шапка.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com