гром
тлумачэнне слова:
гром, -у, мужчынскі род 1. Грукат і трэск, якія суправаджаюць маланку ў час навальніцы. Голасам моцы, ціха і важна Гром пракаціўся ўгары. Луг адазваўся грому працяжна, Лес адгукнуўся стары. Колас. Гром грыміць і грыміць... Б'е пярун агнявы. Чарот. З вялікага грому дажджу не бывае. Прыказка. 2. чаго або які. Моцны гул, грукат. Гром кананады. Гарматы гром. ▪ Узнялася магутная людская хваля, ударыла громам воплескаў. Шамякін. ••• Як гром з яснага неба — раптоўна, зусім нечакана (здарылася што-н., з'явіўся хто-н. і пад.). Як гром з яснага неба было для Малышава з'яўленне упаўнаважаных ад сельскага савета. Пальчэўскі.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com