віра
тлумачэнне слова:
віра1, -ы, жаночы род Грашовы штраф за забойства ці цяжкае калецтва вольнага чалавека ў Старажытнай Русі. віра2, выклічнік У мове будаўнікоў, партовых грузчыкаў і інш. — падымай уверх!; процілеглае майна1. [Ад іт. vira — паварочвай.]
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com