варта
тлумачэнне слова:
варта1, -ы, ДМ -рце, жаночы род 1. Група людзей, прызначаная ахоўваць каго-, што-н. На ўсіх дарогах, якія вялі ў атрад, была пастаўлена ўзмоцненая варта. Сіняўскі. 2. Вартаванне, абавязкі па ахове чаго-н. Заступіць на варту. ▪ Набраў Іван цэлы жмут лучынак і пайшоў на варту. Якімовіч. 3. Месца, пункт вартавання; пост. Паставіць на варту. ••• Ганаровая варта — воінскае падраздзяленне ці група асоб, выстраеныя для аддання пашаны (у гонар) каму-н. Быць (стаяць) на варце глядзі быць. Пасадзіць пад варту глядзі пасадзіць. Узяць пад варту глядзі узяць. варта2, безасабовая форма у значэнне выказнік 1. з інфінітыў Неабходна, трэба; мае сэнс; карысна. [Няслаўскі:] — Вам, малады чалавек, варта было адпачыць. Мурашка. Не варта абуджаць у сэрцы тое, што перагарэла, адышло і пакінула толькі пачуццё жалю аб незваротныя.. Дуброўскі. 2. каму. Па заслугах, так і трэба. Варта.. [Свеце], няхай не скача, што каза. Пташнікаў. 3. з інфінітыў У саставе складаных сказаў абазначае ўмову хуткага з'яўлення наступных падзей. Варта, затаіўшыся, пастаяць адну хвілінку, каб адчуць, якім поўным жыццём жыве зімовая пушча. Краўчанка. Гэтаму.. вобразу маё ўяўленне надавала розныя формы і змест, варта было толькі затрымацца на іх.. даўжэй. Колас. ••• Гэта нікуды не варта; куды гэта варта — вельмі кепска; непрыстойна.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com