тлумачэнне слова:
насы́паць, -плю, -плеш, -пле; закончанае трыванне, што і чаго. 1. Сыплючы, пакрыць паверхню чаго-н., высыпаць на што-н.; нацерушыць, рассыпаць. Насыпаць пяску на сцежку. ▪ Кася ставіла пусты саган на падлогу, на ражок ручніка насыпала солі. Арабей. У паветры мітусілася [машкара]; яе тут, як хто насыпаў, не дыхнуць. Пташнікаў. // Тое ж, але ў нейкай колькасці. [Снег] ападаў на зямлю белай і пухкай коўдрай, дзе-нідзе між кустоў насыпаў гурбы. Гроднеў. 2. Напоўніць што-н. чым-н. сыпкім. Насыпаць мяхі жытам. ▪ Насыпаў дзед поўныя засекі збожжа. Якімовіч. // Усыпаць якую-н. колькасць. Насыпаць аўса коням. 3. Зрабіць, пабудаваць насып з якога-н. сыпкага матэрыялу. Насыпаць плаціну. Насыпаць прызбу. ▪ Каля дашчанай заставы насыпалі хлопцы курганок зямлі. Колас. ••• Насыпаць солі на хвост — зрабіць непрыемнасць, моцна дапячы каму-н. Цераз верх насыпаць — тое, што і цераз верх валіць (глядзі наліць). насыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -ае. незакончанае трыванне да насы́паць.
Русско-белорусский словарь «Скарнік» | слов в базе: 107141
А Б В Г Д Е Ё Ж З И Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Щ Э Ю Я
Белорусско-русский словарь «Скарнік» | слов в базе: 112462
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы | слоў у базе: 96698
А Б В Г Д Е Ё Ж З І Й К Л М Н О П Р С Т У Ф Х Ц Ч Ш Э Ю Я
el-skrynka: lit.serge2@gmail.com